“De site ligt midden in Leuven, op loopafstand van het centrum”, vertelt architect John Eyers over het ontwerp. “De eerste vraag die wij onszelf stelden was: hoe kunnen we een functie geven die deze plek weer integreert in de stad? Hoe maak je van een oude fabriek een leefbare omgeving? De publieke doorgang door het complex speelt hierbij een cruciale
rol, evenals de beslissing om geen auto’s bovengronds te parkeren, maar een reeks groene pleinen aan te leggen. Vandaar ook de naam: Zeven Tuinen.” Het fabriekscomplex stamt uit 1875 en is in de loop der jaren diverse malen uitgebreid. Een aantal gebouwen is afgebroken om ruimte te creëren voor de tuinen. Deze zijn rond de drie gerenoveerde gebouwen en een nieuwbouwblok aangelegd, terwijl in het hart van het complex een horecagelegenheid is gevestigd. “Dat geeft een bepaalde levendigheid aan het binnengebied”, legt Eyers uit. Om die reden is ook gekozen voor een mix van functies: kantoren, bedrijvigheid en appartementen, variërend van vijftig tot tweehonderd vierkante meter, die opvallen door de hoge plafonds en het overvloedig aanwezige daglicht.